Thomashuis Wagenberg

In een gezellig Brabants dorp vind je het sfeervolle Thomashuis Wagenberg. Daar bieden Jolanda Knoops en Martien Scheepers een warm thuis aan 9 bijzonder(e) mooie mensen met een verstandelijke beperking. Het Thomashuis is gelegen op een centrale plek, naast het dorpshuis. “Het Thomashuis staat hiermee midden in het leven. Wij vinden het belangrijk dat onze huisgenoten zich gezien voelen en kunnen deelnemen aan de maatschappij.” Na bijna tien jaar hebben Jolanda en Martien besloten om afscheid te nemen van hun dierbare huisgenoten en is hun zoektocht naar opvolgers gestart.

Hoe zorg anders kan

Een televisie-uitzending met Hans van Putten, de oprichter van De Thomashuizen, raakte een gevoelige snaar bij het stel. Hun carrière in de gehandicaptenzorg zat in de lift. Martien was manager P&O bij Cello en Jolanda werkte er als clustermanager woonzorg. Maar beiden kampten met dezelfde frustraties. “Er werden steeds beslissingen gemaakt die niet ten goede kwamen van de bewoners. Ik dacht, als clustermanager heb ik meer invloed op de zorg voor en het welzijn van de bewoners, maar het systeem bleef knellen. Hans van Putten liet zien dat het ook anders kan. Het was zo raak”, weet Jolanda nog goed.

“Wij zijn geen bewoners, maar huisgenoten!”

Het stel staat na het selectietraject voor de keuze om een nieuwe locatie te starten of een bestaand Thomashuis over te nemen. In Thomashuis Wagenberg is hun keuze snel gemaakt. Het stel was onder de indruk van de warme ontvangst door de mooie groep mensen die daar samen een leven hadden opgebouwd. “Toen we hen de eerste keer ontmoetten, kregen we direct een reactie toen we het over “bewoners” hadden; “Wij zijn geen bewoners, maar huisgenoten!” “Wij voelden meteen dat deze groep bij ons past”, aldus Jolanda. Veel van de huisgenoten hebben een (vorm van) autisme spectrum stoornis. “Ze leven veel in hun eigen wereld en toch merkte je dat ze samen een soort gezin vormen”, vertelt Martien.

Van jong tot oud

Thomashuis Wagenberg is gevestigd in een voormalig kloosterhuis. Aan de voorzijde schittert een rijtje leilinden en aan de achterzijde een ruime mooie tuin. Veel van de huisgenoten met wie zij destijds kennismaakten, wonen nog steeds bij Jolanda en Martien. De groep is, zoals bij veel Thomashuizen, gemêleerd in ondersteuningsvraag en leeftijd. De jongste huisgenoot is 20 jaar en de oudste 70 jaar. Maar dat leeftijd vaak niet zoveel betekent in een Thomashuis laat ook deze groep weer zien. “De oudste vindt mentaal gezien juist heel goed aansluiting bij de jonge garde”, aldus Jolanda.

Voor twee huisgenoten hebben zij 2017 een eigen dagbesteding gecreëerd, omdat er in de omgeving geen geschikte dagbesteding voor hen te vinden was. Ze huren hiervoor een aparte ruimte in het dorpshuis en doopten de dagbesteding De Kameleon. Deze huisgenoten halen, onder begeleiding, bijvoorbeeld glas op in de wijk (o.a. bij ouderen).  Daarnaast hebben zij een wekelijkse folderwijk en gaan zij sporten in de sportschool. En zo is hun week gevuld met allerhande passende activiteiten. “De dagbesteding is goed voor hun sociale vaardigheden. Daarnaast hebben zij meer voorspelbaarheid en structuur. En zitten beter in hun vel, nu ze veel meer beweging krijgen en hun vaardigheden meer tot hun recht komen.”

Huisgenoten lopen mee met de Avondvierdaagse van Wagenberg.

Midden in het dorp en midden in het leven

De huisgenoten zijn graag geziene gasten in het dorp Wagenberg. De ondernemers hebben zich hier vanaf de start voor ingezet. Momenteel doen de huisgenoten ieder jaar mee aan een vijftal collectes voor diverse goede doelen en hebben op deze manier contact met veel dorpsbewoners. Jolanda vertelt trots dat het Martien ook is gelukt om de lokale harmonie jaarlijks in de tuin van het Thomashuis te laten optreden. Samen met de huisgenoten bakken we dan koekjes en de hele tuin zit vol met muzikanten en publiek. “Dan wordt hun wereld groter en zie je ze stralen”, aldus Jolanda. 

De zorgondernemers vinden het belangrijk om zichtbaar te zijn in de buurt. Als Thomashuis Wagenberg willen zij actief bijdragen aan een positieve beeldvorming. “En het verrijkt het leven van onze huisgenoten. Zij zijn afhankelijk van ons voor hun sociale netwerk. Wij willen dat zij zich gezien voelen en kunnen meedoen.”

“De vrijheid van het ondernemen maakt het zo leuk.”

Juist de vrijheid om dit soort oplossingen te creëren voor de huisgenoten, maakt het ondernemerschap zo ontzettend leuk, vinden beiden. “Het ‘out of the box denken’ en vervolgens direct stappen kunnen zetten, maakt het fijn werken”, aldus Jolanda. “Het ondernemerschap geeft de vrijheid en de ruimte die je nodig hebt om het beste voor je huisgenoten te realiseren,” vindt Martien. “Ik kan zelf mijn werk invullen en het geeft enorm veel voldoening wat je voor huisgenoten en familie kunt betekenen.” Na bijna tien jaar vinden ze het tijd om het stokje over te dragen, zodat ze een nieuwe stap in hun leven kunnen zetten.

Ben jij enthousiast geworden door het verhaal van Jolanda en Martien en wil jij meer weten over het zorgondernemerschap? Meld je dan aan voor de volgende informatiebijeenkomst.