Noot: Dit artikel is in pre coronatijd geschreven.

Driemaal is scheepsrecht. Na twee keer uitstel, is Emalie Schoonbrood (66) in het najaar van 2019 met pensioen gegaan. “Ik was er niet aan toe.” Ondanks haar pensioen laat het Thomashuis haar niet los en is ze onlangs meegegaan op bewonersvakantie. “Ik blijf dag en nacht welkom.”

Veertien jaar geleden ontdekte Emalie dat de boerderij bij haar om de hoek gerenoveerd zou worden tot Thomashuis Bunde. Ze solliciteerde direct. “De ondernemers kwamen bij mij op de koffie en het was binnen tien minuten besloten. Er was zo’n goede klik.”

Leukste baan ooit

Op 1 juli 2006 ging ze voor twintig uur per week aan de slag. “Vanaf de eerste dag ben ik warm opgenomen. Dit is de leukste baan die ik ooit heb gehad.” Naast het huishouden en boodschappen doen, rolde Emalie de zorg in. “Ik doe het met hart en ziel. Al kreeg ik er niet voor betaald, ik zou alsnog komen.” Samen met zorgondernemer Kasper verrichtte ze tot haar pensioen de ochtenddiensten. “Wij noemen onszelf altijd een dreamteam”, lacht Emalie.

De man en hond van Emalie komen ook wekelijks over de vloer in Thomashuis Bunde.

Haar man Harrie komt ook al dertien jaar als vrijwilliger in het Thomashuis. Hij helpt wekelijks in de tuin en brengt bewoners naar de dagbesteding. Wanneer de bewoners zijn weggebracht, drinkt het echtpaar met zorgondernemers Kasper en Ilse een kopje koffie. De kleindochter van Harry en Emalie is regelmatig in het Thomashuis te vinden. “Die is vriendjes met het zoontje van Kasper en Ilse. Wie weet worden die in de toekomst wel de nieuwe zorgondernemers”, knipoogt Harrie. De hond van het echtpaar is ook geen onbekende voor de bewoners. “Zelfs onze golden retriever kent hier de weg.”

Geen voorgoed afscheid

De groei van de bewoners maakt indruk op Emalie. “Ze hebben geleerd zich te uiten. Doordat ze worden gestimuleerd dingen zelf te ondernemen, zijn ze zelfstandiger geworden. Kan niet bestaat niet in het Thomashuis: eerst proberen en dan zien we het wel. Door die persoonlijke aandacht kan er veel.” Zwemmen, paardrijden, samen lunchen of mee met de bewonersvakantie. Emalie heeft met volle teugen genoten. “Je ziet die tevreden gezichten. Ik heb vol bewondering en vol overgave gewerkt, al voelde het niet als werken.”

Foto: Emalie tussen zorgondernemers Kasper en Ilse in

Na haar pensioen twee keer uitgesteld te hebben, was het eind augustus 2019 toch zover. De bewoners gaat zij missen. “Ik heb een bewoner vanaf het allereerste begin zo’n dertien jaar meegemaakt.” Het is gelukkig geen voorgoed afscheid. “Afgelopen najaar ben ik mee op bewonersvakantie gegaan. En ik ben hier dag en nacht welkom. Desnoods kom ik hier de was strijken”, lacht Emalie.