De zus van Monique en de broer van Dion wonen sinds het eerste uur in Thomashuis Lexmond. Voor de lockdown kwamen de zussen regelmatig over de vloer in het Thomashuis. Nu dat niet kan, hebben ze op afstand veel contact. “Door het optimisme van de zorgondernemers Ate en Jennifer, de dagelijkse updates en het vele bellen is het goed te dragen”, vertelt Monique.
Het Thomashuis gaat alweer de zevende quarantaineweek in. “Voor de lockdown belde Jennifer ons op en legde het ons voor”, zegt Monique. “We staan er alleen maar achter. Gezondheid staat op nummer één”, vult Dion aan. “Natuurlijk mist mijn zus mij en ik haar. Maar ik weet dat ze op de goede plek zit. Dat maakt het minder lastig”, aldus Monique.
Van kapper tot fysiotherapeut
De zussen vertellen dat er volop bedrijvigheid is in het Thomashuis. Het team is naast begeleider nu ook kapper, activiteitenbegeleider, fysiotherapeut en manicure tijdens de beautyavonden. Per bewoner wordt er gekeken naar activiteiten die die leuk vindt. “In het begin miste mijn broer de dagbesteding, maar nu zegt hij dat hij zich geen moment verveelt. Ze hebben het goed met elkaar”, zegt Dion.
Het mooie weer de afgelopen weken bood de ideale gelegenheid om in de tuin te werken. “Ze zijn met het geiten- en kippenhok aan de slag gegaan. Na afloop zagen we foto’s dat zorgondernemer Ate door de bewoners in het kippenhok was opgesloten. Die humor doet goed.”
Elke dag bestaat uit een dagvullend programma, waaronder het klussen in de tuin.
Overspoeld met foto’s
Familieleden worden nu nog meer op de hoogte gehouden met vele kiekjes uit het Thomashuis. Of eerder overspoeld, zoals Monique het zegt. “Maar dan op een leuke manier. Ik zie hoe het met mijn zus en de andere bewoners gaat en dat ze in goede handen zijn.” Dion vertelt dat ze enthousiast wordt van het enthousiasme van de zorgondernemers en hun team. “Door dit hele gebeuren ben ik meer dan ooit betrokken. Ondanks dat ik er zelf niet ben.”
Naast de alledaagse foto’s, (video)bellen ze vaak met hun broer en zus. “Zo krijg ik veel mee”, vertelt Dion. Ook Monique heeft dagelijks contact. “Als mijn zus het even moeilijk heeft, helpen ze met bellen. Maar ook voor leuke dingen spreken we elkaar. Daarnaast stuur ik haar elke week een kaart. Maar het blijft gek om niet in de auto te stappen en naar mijn zus te kunnen rijden. Ik kijk uit naar de dag dat dat weer kan.”
Bedolven onder de kaarten
Om de bewoners een hart onder de riem te steken, plaatste Dion een oproep in het AD om het Thomashuis een kaart te sturen. Die oproep kreeg veel gehoor. “Het Thomashuis werd bedolven onder de kaarten. Er kwamen zo’n achthonderd binnen, verstuurd vanuit het hele land. Zelfs een grote ballon met ‘Jullie zijn kanjers’ werd er geleverd. Zo lief!”
En kanjers zijn de bewoners en het team zeker, aldus Monique. “Ondanks dat het voor Ate en Jennifer en het personeel veel is, zijn ze grandioos en trekken ze ons allemaal erdoorheen.”
Thomashuis Lexmond ontving vanuit het hele land zo'n achthonderd kaarten.