Het tienjarig jubileum van Thomashuis Steenbergen was het startschot van een feestjaar. Met een groot feest werd 2020 afgetrapt. In mei volgt een bewonersvakantie naar Frankrijk. Zorgondernemers Hans Deuling en Sylvia Bouwmans kijken tevreden terug op het afgelopen decennium. “De bewoners zijn een hechte club geworden die ons na aan het hart ligt.”
Zowel Hans als Sylvia hebben jarenlange ervaring in de zorgsector. Beide lopen steeds meer tegen de regelgeving, administratie en ‘gedoetjes’ aan. Wanneer Sylvia’s collega vijftien jaar geleden Thomashuis Standdaarbuiten opent, komt het stel in aanraking met het Thomashuis. “Dat paste helemaal bij het idee dat ik heb over hoe zorg er uit zou moeten zien. Dat het echt om zorg moet draaien en niet om de administratieve rompslomp”, vertelt Sylvia aan de Steenbergse Courant.
Met open armen ontvangen
Aan een eigen Thomashuis moeten ze nog niet denken. Maar wanneer een groot gedeelte van de groep waar Sylvia mee werkt naar Thomashuis Lepelstraat verhuist, houden ze contact en bezoeken ze af en toe het Thomashuis. “We vonden het een prachtig concept”, vertelt Hans. Dan krijgt het stel te horen dat Thomashuis Steenbergen gerealiseerd gaat worden. “Dit was onze kans. We gingen ervoor.” Na een bezoekje aan de voormalige pastorie op de Welberg en storten zich in het avontuur.
Vanaf het begin wordt Thomashuis Steenbergen met open armen ontvangen. “De mensen wilden alles van ons weten, of wisten het al”, vertelt Hans lachend aan de Steenbergse Courant. Dat komt onder meer door de open houding van het Thomashuis, legt Hans uit. “We willen verweven zijn met het dorp en ons steentje bijdragen.” Daarom brengt het Thomashuis tijdens hun wandeling de foldertjes rond van ‘Ontspanning voor Welberg’ en de nieuwsbrief van de dorpsraad. “Buurtbewoners waarderen dat.”
Op bewonersvakantie in Frankrijk.
Mondige groep
De ruimte om de zorg deels zelf in te vullen en het samenleven met de groep vindt Hans mooie onderdelen van het ondernemerschap. “Wij steken veel tijd in sociale interactie, samenleven en rekening houden met elkaar.” Dat werpt zijn vruchten af. “Je ziet bewoners groeien, naar elkaar luisteren en dingen ondernemen. De afgelopen jaren is het een hechte club geworden die ons na aan het hart ligt.”
Medewerkers Christine en Suzanne vertellen aan de lokale krant dat de interesse van de bewoners in elkaars bezigheden kenmerkend is voor de hechte band en knusse gezelligheid. “Het is hier echt huiselijk.”
Behangen zonder ruzie
Op de vraag hoe het is om als partners samen te werken, lacht Hans en antwoordt hij: “Als je samen zonder ruzie kan behangen of een Ikea-kast in elkaar kan zetten, dan kan je dit ook.” Hij vertelt dat Sylvia en hij veel samen doen. “We hebben de afgelopen jaren veel van elkaar geleerd en benutten ieder van onze kwaliteiten. Sylvia is een denker en ik daar bijvoorbeeld een vertaler van. Zo vullen we elkaar mooi aan.”
In tien jaar tijd heeft het koppel veel vreugdevolle en intense momenten meegemaakt. Het vijfjarig jubileumfeest was een feestelijk hoogtepunt. “Maar ook onze jaarlijkse feestweken waarbij we elke dag een leuk uitje hebben en afsluiten met een BBQ met alle betrokkenen.” Emotioneel was het overlijden van een bewoonsters zus. “Dat kwam bij iedereen hard aan. Zowel de bewoners als het personeel was bij het afscheid aanwezig. Dan merk je hoe close iedereen is en wat voor een grote familie je bent.”