In een prachtig pand, midden in het centrum en toch dicht bij het groen, vind je Thomashuis Etten-Leur: een liefdevol thuis voor mensen met een verstandelijke beperking. Vanaf 1 september 2025 nemen Sindy Folkersma-Moen en Paul Folkersma de zorgonderneming over van Rian en Jacques Wagtmans. Samen met hun twee kinderen en labradoodle Bikkel verhuizen ze naar het Thomashuis om er een fijn thuis te bieden aan de negen bewoners en een loge: ‘Een plek waar iedereen mag zijn wie hij of zij is.’
Van school en bouw naar zorg
Sindy en Paul leerden elkaar in 1992 kennen tijdens een stage in het speciaal onderwijs. Ze werden verliefd en bouwden samen een leven op in Etten-Leur. Sindy werkte dertig jaar op dezelfde school. Eerst de Liduinaschool en later werd dit het Breda College. Ze vervulde uiteenlopende functies: van onderwijsassistent tot praktijkbegeleidster, leraarondersteuner, stagebegeleidster en Rots & Water trainer. ‘Ik heb altijd met veel liefde, passie en plezier in het onderwijs gewerkt. Ik heb veel ervaring in verzorgende groepen en had ook veel contact met de ouders. De laatste jaren begeleidde ik leerlingen met een intensieve ondersteuningsbehoefte. Daarbij werkte ik nauw samen met collega’s van Amarant en Prisma om de benodigde zorg binnen het onderwijs te bieden. Toen kwam het Thomashuis-concept op ons pad.’
Paul werkte het grootste deel van zijn loopbaan als tegelzetter en runde zijn eigen bedrijf. ‘Ik heb dit altijd met veel plezier gedaan,’ vertelt hij. Door rugproblemen moest hij stoppen, waarna hij aan de slag ging als huismeester op een basisschool. Hier werkte hij met praktisch begaafde leerlingen. Paul: ‘Ik vind het heel interessant om met gedrag bezig te zijn. Gedrag komt altijd ergens vandaan en ik zie het als een uitdaging om de onderliggende laag af te pellen. De ijsberg waarvan je het topje boven water ziet, maar waarvan er ook een groot deel onder water zit.’ Sindy vertelt stralend: ‘Paul heeft een hele natuurlijke gave voor contact met bewoners. Het gaat echt vanzelf.’
Alsof de cirkel rond is
De eerste vonk voor een eigen Thomashuis ontstond in 2017. Via een oud-collega, die samen met haar partner het Thomashuis in Oudenbosch begon, kwamen Sindy en Paul met de formule in aanraking. Hun enthousiasme groeide door alle verhalen, het volgen van hun Facebookpagina en bezoeken aan het Thomashuis. ‘We zeiden tegen elkaar: dit gaan we ooit doen. In 2021 zijn we serieus gaan kijken hoe we zelf konden starten,’ vertelt Sindy glunderend.
Een aantal jaren later kwamen Sindy en Paul ook in de familie met de Thomashuis-formule in aanraking. Sindy vertelt enthousiast: ‘Mijn zus en zwager, Christel en Piet Carton, runnen sinds 2024 Thomashuis Kaatsheuvel. Zij vertelden ons dat Thomashuis Etten-Leur ter overname kwam. We dachten meteen: dit is onze kans. Toen zagen we een medewerkster van het Thomashuis met een bewoner in de Jumbo. We keken elkaar aan en zeiden: deze stap moeten we gaan wagen.’
Paul: ‘Waarom we een eigen Thomashuis willen runnen? Het is een gevoel, recht uit ons hart. Als wij de bewoners een fijn en liefdevol thuis kunnen bieden, dan worden wij daar zelf ook gelukkig van.’
Sindy vertelt: 'Een bijzonder detail: in Thomashuis Etten-Leur wonen maar liefst zes van mijn oud-leerlingen. Hoe mooi is dat? En tijdens de stageperiode van Paul en mij samen zat er een jongen in de klas die nu óók in het Thomashuis woont.' Paul vult aan: 'Dat voelt alsof de cirkel rond is.'
Samen met het gezin
Sindy en Paul hebben twee kinderen: Lars (20) en Manouk (13). Zij staan volledig achter de keuze van hun ouders. Manouk vond het meteen geweldig. ‘Bij elke vrije dag van school vroeg ze: mag ik met jou mee naar het werk?’ vertelt Sindy. Paul en Sindy draaien al regelmatig diensten mee. ‘Lars is inmiddels ook helemaal om. Op een gegeven moment vroegen we hem: ‘Als wij met de bewoners eten, eet je dan mee?’ Hij antwoordde direct: ‘Ja!’ Hij knuffelt regelmatig met de bewoners en is heel belangstellend.’
‘We zijn trots op onze kinderen en het is heel mooi om te zien wat hun dynamiek is in de groep. Laatst vroeg een bewoner: ‘Ik hoorde een stem. Was dat Lars?’. Een andere bewoonster vraagt regelmatig: ‘Ik ga met Manouk armbandjes maken hè?’. Dat enthousiasme is prachtig om te merken. Onze hond, kinderen en wij zijn heel warm ontvangen.’
Het gezin woonde al in Etten-Leur, wat het voor de kinderen fijn maakt om in hun vertrouwde omgeving te blijven. Ook voor Sindy en Paul betekent dit dat ze hun netwerk kunnen behouden.
Een groot en warm gezin
Het Thomashuis telt negen bewoners en heeft één logeerplek. De jongste is 22 jaar, de oudste 50. ‘Het is een diverse groep, met verschillende niveaus,’ vertelt Paul. ‘Er is een hele fijne dynamiek. Bewoners helpen en troosten elkaar wanneer dat nodig is. Het voelt als een groot gezin.’
Naast de dagbesteding buitenshuis zijn er ook dagen waarop alle bewoners tegelijkertijd thuis zijn. Dan ondernemen ze samen kleine en gezellige activiteiten: wandelen, boodschappen doen, de kamers netjes maken of een spelletje spelen.
Sindy: ‘We vinden het creëren van 1-op-1 momenten heel belangrijk. Een praatje, een stuk fietsen of even naar het centrum. Het geluk zit in de kleine momenten. Iedereen mag zijn wie hij of zij is, met zijn of haar beperking. Naast die persoonlijke momenten kijken we ernaar uit om ook dingen samen als groep te doen.’
Slinger met vragen en anekdotes
In aanloop naar de overname maakten Sindy en Paul een voorstelbrief met foto’s van hun gezin. Hun voorgangers, Rian en Jacques, deelden deze uit en maakten daar een filmpje van. De reacties waren enthousiast.
‘Tijdens de echte kennismaking dronken we samen koffie in het Thomashuis,’ vertelt Paul. ‘De bewoners hadden een slinger gemaakt met allerlei leuke vragen en anekdotes. Wij stelden ook vragen en de kinderen deden mee. Vragen als: wat is je favoriete kleur, wat eet je het liefst? Het was ontspannen en gezellig. Natuurlijk beseffen we tegelijkertijd dat het voor de bewoners, hun wettelijke vertegenwoordigers én onszelf een spannende overgang is.’
Een sterk team
Sindy en Paul worden ondersteund door een ervaren team. ‘We hebben twee medewerkers die als stagiaire begonnen en nu in vaste dienst zijn. Een collega die hier het langste werkt blijft ook, en daarnaast hebben we twee oproepkrachten. Vanaf september versterkt Pauls zus ons team als huishoudelijk medewerkster,’ vertelt Sindy.
Paul: ‘We willen niet gezien worden als bazen. Natuurlijk nemen we de eindbeslissingen, maar op de werkvloer zijn we collega’s. Als wij ons flexibel opstellen, doen onze collega’s dat ook. Zo zorgen we samen voor een fijne sfeer.’
Paul: ‘Binnen het zorgondernemerschap zijn Sindy en ik van plan om aan het begin zoveel mogelijk samen te doen. Uiteindelijk zal Sindy zich vooral richten op het zorginhoudelijke stuk en focus ik me op de andere facetten van het zorgondernemerschap. Zoals de administratie en zaken in en rondom het huis.’
Verbinding met de buurt
Het stel wil graag onderdeel zijn van de maatschappij. ‘Als een buurvrouw zin heeft in een kop koffie, dan staat de deur open. Ook willen we de verbinding met de basisschool behouden vanuit Paul zijn werk als huismeester en meedoen aan maatschappelijke initiatieven in de buurt,’ zegt Sindy.
Daarnaast kijken ze uit naar samenwerking met andere Thomashuizen. Sindy: ‘Natuurlijk willen we met Thomashuis Oudenbosch gaan samenwerken. We zijn al mee geweest naar Funpop, een festival voor mensen met een verstandelijke beperking. Daar stonden we naast Thomashuis Oosterhout en Dongen. Ook Thomashuis Kaatsheuvel was op Funpop. We willen op termijn gezamenlijke uitjes organiseren, want het is mooi om ervaringen te delen. Uiteraard zullen we op termijn ook een uitje plannen met mijn zus en zwager van Thomashuis Kaatsheuvel. Ook willen we heel graag samenwerken met onze buren, Saskia en Agnes Megens van Herbergier Etten-Leur: een kleinschalige woonvoorziening voor mensen met dementie. Zij zijn toevallig oude bekenden van vroeger. We delen met hen een hele mooie binnentuin van het oude klooster.’
Uitkijken naar de start
Op 1 september 2025 start het avontuur officieel. Een paar dagen later, op 6 september, vieren ze dat met een feestelijke borrel waar ook Pauls verjaardag wordt gevierd. ‘Samen met bewoners, wettelijk vertegenwoordigers en onze dierbaren. We kijken er enorm naar uit,’ zeggen Sindy en Paul. ‘We willen samen een liefdevol thuis creëren, waar bewoners zichzelf kunnen zijn en waar we als één groot gezin leven. Alles wat we doen, staat in dienst van de bewoners.’