De brandweer van Mierlo kon woensdag rekenen op bijzondere hulp. Negen bewoners van het Thomashuis in Ospeldijk gingen mee op uitruk en hielpen en passant met blussen.
Ze heeft al zeker honderd keer in een brandweerauto gezeten, vertelt Sonja de Visser met een ondeugend gezicht. Sonja, groot fan van Flikken Maastricht, werkt namelijk bij de politie in die Zuid-Limburgse stad, vervolgt ze zonder blikken of blozen: “Ik kan goed rennen, schieten en heb al menig boef in de boeien geslagen. En soms moeten we ook de brandweer helpen.” Toch is ze onder de indruk als ze bij de trap naar de de cabine staat van de tankautospuit van de Mierlose brandweer. “Die is best hoog.”
Sonja is woensdag met haar medebewoners van het Thomashuis in Ospeldijk opnieuw opgeroepen om de brandweer te assisteren. Niet in Maastricht dit keer, maar in Mierlo. Na een korte rit over het industrieterrein helpen ze achter de kazerne bij het blussen van een heuse brand. Daar blijkt ook medebewoonster Jamie van Wel ervaring te hebben: “Ik heb al eens een brand geblust. In Helmond, volgens mij.”
De blushulp van de bewoners van het Thomashuis kent een lange aanloop. In 2013 startten oud-Mierlonaren Johan en Hedwig Smeets die kleinschalige woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking in Ospeldijk. “In een soort oude school”, weet Sonja te vertellen.
De band met Mierlo bleef al die jaren hecht. Toen Monique en Ad Wouters, eigenaren van het gelijknamige Mierlose bouwbedrijf, een alternatieve bestemming zochten voor het geld dat ze normaal gesproken in kerstkaarten zouden stoppen, kwamen ze al snel bij hun oud-dorpsgenoten en hun bijzondere ‘familie’ uit. “We wilden de bewoners een mooie dag uit bieden”, zegt Monique Wouters. “En Johan en Hedwig ook, want zij staan vierentwintig uur per dag voor ze klaar voor.”
Het dagje uit werd gevierd in de Efteling, waarbij een derde Mierloos stel, Liesje en Frans van de Kimmenade, als begeleiders meeging. “Frans Watje”, verbetert Sonja met alweer die ondeugende lach “Want hij durfde nergens in.”
Frans Watje was niet altijd een watje, belooft hij de Thomashuisbewoners te laten zien. “Als oud-brandweerman durf ik eigenlijk best behoorlijk veel. We zullen eens kijken of jullie dat ook allemaal durven”, vertelt hij Sonja en haar huisgenoten aan het begin van de middag. Het is op zijn initiatief dat zij de Mierlose brandweer mogen bijstaan. “Ik ken de bewoners inmiddels goed. Ik wilde ze een leuk vervolg geven na de mooie dag in de Efteling”, zegt hij.
Met een heus spuitdiploma op zak is Sonja aan het eind van de dag overtuigd: “Frans is helemaal geen watje.”
Bron: ED, Siel Peijs