Onlangs schreef Lisenka Vierhoven een prachtig gedicht, dat de essentie van het werken in een Thomashuis weergeeft. Als medewerker van Thomashuis Streefkerk neemt Lisenka je mee naar de kern van het 'Thomashuisgevoel':
Het Thomashuisgevoel
Hoe bijzonder is dat,
om te mogen weten hoe en wat.
Hoe het voelt om dit te voelen,
anderen weten vaak niet wat wij bedoelen.
Met "dit voelt als een 2e thuis",
"Maar het is toch je werk..."
die vind ik zo sterk;
op je werk zit je toch niet gezellig voor de buis;
nee, voor mij is het net als thuis.
9 bewoners, allemaal anders,
zo verschillend; allemaal kanjers!
Staan allemaal voor elkaar klaar,
helpen elkaar hier en daar.
9 mensen....
met ieder hun eigen wensen,
samen in één huis...
dat is een Thomashuis!
Ik kan er zo van genieten
dat de tranen wel eens in mijn ogen schieten.
Dat is het mooie,
met een lach en een traan;
ga ik altijd weer met een lach op mijn gezicht op mijn eigen thuis aan.
De Thomassjop die kwam erbij!
Zo mooi die koppies zo blij...
Het is toch zo leuk om zelf te ervaren:
dat je steeds meer kan; en mooie dingen maakt;
mensen vragen "wil je dit voor mij bewaren?"
zo trots en blij als wij daar allemaal zijn.
Ook dan is het echt zo fijn;
om met elkaar daar te zijn!
We doen ook zo veel leuke dingen,
dagjes uit, bioscoop, bij een concert lekker meezingen!
Wat hebben we het toch fijn met elkaar
hopelijk nog heel veel jaar!
Ik weet nog een keer rijdend in de bus;
in het begin niet zo'n held;
dus voor mij best een klus.
Iedereen zo geduldig en lief
bekroop mij een gevoel zo fijn;
ik hou van jullie van groot tot klein....
