Op 1 februari 2024 ging de langgekoesterde droom van Marlies en Wouter Bongers in vervulling. Samen met hun drie tieners verhuisde het stel van Doetinchem naar ’t Harde, waar ze nu een eigen Thomashuis runnen. Ondersteund door een team van medewerkers bieden Marlies en Wouter een liefdevol thuis aan negen volwassenen met een verstandelijke beperking.
Wouter heeft een werkachtergrond bij de Nederlandse Spoorwegen, binnen de sociale veiligheid. Marlies heeft lange tijd met veel plezier in de jeugd- en pleegzorg gewerkt en was daarna werkzaam op een zorgboerderij. Het Thomashuis-concept is voor Marlies geen onbekend terrein. Jaren geleden kwam ze via-via in aanraking met Thomashuis Terborg en besloot ze te solliciteren als medewerker. Uiteindelijk heeft ze daar vijf jaar lang gewerkt. Elke werkdag kwam Marlies vol enthousiasme en mooie verhalen thuis. Wouter: “Ik werd erdoor geïntrigeerd en dacht, hoe komt het dat mijn vrouw áltijd zo blij terugkomt van haar werk? Eén opvallend kenmerk kwam elke keer terug: in een Thomashuis wordt op een zo gewoon mogelijke manier met elkaar samengeleefd.”
Het stel besloot een informatiebijeenkomst over het zorgondernemerschap bij te wonen: “Ons enthousiasme werd daar nog verder aangewakkerd. Het is een prachtige manier van werken en leven, dat ook een groot stuk zingeving geeft aan je eigen bestaan.”
De (rond)reis naar het zorgondernemerschap
Wouter vertelt enthousiast: "In aanloop naar de overname van een vestiging wilden we graag ons energieniveau op peil houden. Onze intentie was om ons te laten inspireren door zorgondernemers die al een eigen Thomashuis runden. We besloten ondernemers te benaderen met de vraag of we langs mochten komen voor een kop koffie en bezochten verschillende Thomashuizen, waaronder die in Kaatsheuvel, Niebert, Elst en Warmerhuizen. Hoewel dit allemaal mooie locaties waren, bleven we geduldig wachten tot een geschikte locatie in onze buurt zich aandiende. Na ons bezoek aan Thomashuis ’t Harde waren we beiden nog enthousiaster dan we al waren."
Marlies glundert van oor tot oor en vervolgt: "Twee weken na ons bezoek ontvingen we een mail van het toenmalige zorgkoppel Bruin en Marijke dat ze onze komst als zeer prettig hadden ervaren. Hoewel zij pas over twee jaar met pensioen zouden gaan – en wij eigenlijk op kortere termijn wilden starten - besloten we toch het gesprek aan te gaan voor een eventuele overname. Uiteindelijk bleek het bespreekbaar om het proces te versnellen, vanwege de goede klik tussen beide partijen. We voelden ons vereerd en waren overdonderd. Uiteindelijk resulteerde dit in een vervroegd pensioen van onze voorgangers."
Wouter: "Bruin en Marijke zijn op hun hoogtepunt gestopt. Je merkte dat ze de energie hadden om alles zorgvuldig over te dragen. We hebben heel veel waardevolle informatie van hen meegekregen." Daarnaast heeft het stel intensieve begeleiding en opleiding gekregen vanuit de overkoepelende franchiseorganisatie, De Drie Notenboomen, waardoor ze goed voorbereid waren om deze uitdaging aan te gaan.
“Het is prachtig om de wisselwerking tussen onze kinderen en de bewoners te zien”
Wouter: “Alles qua organisatie en regelen ligt mij goed: de bedrijfsmatige kant. Daarnaast vind ik het ook ontzettend leuk om me met de bewoners bezig te houden en direct betrokken te zijn. Marlies is echt een sociaal dier. Toen ze nog in Thomashuis Terborg werkte, namen we als gezin wel eens deel aan de activiteiten. Ik speelde dan gitaar en we zongen liedjes met de bewoners. Op die manier raakten we als gezin bekend met het Thomashuis-concept. Het is prachtig om de wisselwerking tussen onze kinderen en de bewoners te zien.”
In de zomer van 2023 maakte het stel voor het eerst kennis met de bewoners van ‘t Harde. Marlies: “Tijdens onze eerste ontmoeting hebben we heerlijk ongedwongen pizza gegeten uit de pizzaoven die in de tuin staat. Een paar weken later waren de kinderen mee, bakten we pannenkoeken en deden we spelletjes. Het was een erg leuke manier om de sfeer te proeven en een mooie start van onze nieuwe fase.”
Een warme overdracht: puur is mooi
Met een grote glimlach vertelt het stel over het aanlooptraject: “Ter voorbereiding op onze start hebben we een lange plank met spijkertjes gemaakt. We hebben daar een aantal hoogtepunten aan gehangen, zoals de zomervakantie, herfstvakantie, de momenten waarop we mee aten in het Thomashuis en de verjaardagen van de bewoners. Vervolgens hebben we steeds foto’s aan de plank toegevoegd. Bijvoorbeeld van de weekenden waarin we met onze kinderen hebben meegedraaid. Onder deze hoogtepunten hing een symbolische sleutel. Vanaf het moment dat we in beeld kwamen tot aan de sleuteloverdracht op 1 februari, werd de sleutel door bewoners die zich er prettig bij voelden steeds een spijkertje verder verplaatst.”
Marlies vertelt grinnikend: “Sommige bewoners hingen de sleutel dan expres weer terug. Elke bewoner reageert op zijn of haar eigen manier. Ons motto is: puur is mooi. Dat is wat je hier écht ziet. Het is zo genieten. Zoals de vorige zorgondernemers zeiden: iedereen is gelijk en toch is iedereen anders.”
“Dit is de zorg zoals het zou moeten zijn”
Waar het stel het meest naar uitkijkt in hun eerste jaar? Marlies: “Het persoonlijke contact met de bewoners, het weten wat er wanneer speelt: je hebt korte lijnen en kunt maatwerk leveren aan iedereen. Daarnaast kijk ik erg uit naar de bewonersvakantie en naar de lente: het heerlijk buiten genieten samen.”
Wouter vervolgt: “Wat ik zo mooi vind aan een Thomashuis is dat je echt samenleeft als een groot gezin. Het is heel gezellig met elkaar. Dit is de zorg zoals het zou moeten zijn. Tot slot kijk ik uit naar de diversiteit van de werkzaamheden: het ene moment sta je de gootsteen te ontstoppen en het andere moment ben je bezig met contracten opstellen. Je wordt geprikkeld om in alle rollen je weg goed te vinden.”