Een opluchting. Het Thomashuis in het Limburgse Bunde is gelukkig ontsnapt aan een ramp na een gat in de dijk van het Julianakanaal. Zorgondernemers Ilse en Kasper kregen zaterdagochtend het bericht dat de situatie veilig verklaard was na de plotse ontruiming vrijdagmiddag. Op zondag zijn de bewoners teruggekeerd in het Thomashuis. Het pand is gelukkig gespaard gebleven maar de schrik zat er goed in. Ilse vertelt: “Het was echt een heel heftig weekend maar het is nu weer rustig.” Het zorgkoppel wil bij deze iedereen bedanken voor de enorme steun die ze hebben ervaren.
"Het water stond op 100 meter van ons huis"
Ilse vertelt dat dondernacht de situatie voor het eerst echt dreigend werd omdat de rivier de Geul buiten haar oevers was getreden. “Ik ben rondes gaan lopen en het water stond op 100 meter van ons huis. De piek was om drie uur en ik ben opgebleven tot vier uur nachts. Ik heb nog een begeleidster naar huis gebracht want haar huis dreigde onder water te komen staan. Op de terugweg heb ik de marechaussee staande gehouden. Ze legden mij uit dat als het water op je oprit komt, dan moet je wegwezen en heb je nog wel tijd om te evacueren. Het leek hier echt een rampgebied: de hele nacht reden brandweerwagens, legerwagens, trekkers af en aan met mensen die geëvacueerd werden. Ik zag mensen om twee uur nachts met een baby op hun arm met een rolkoffertje. Echt van die bizarre taferelen die je normaal op de tv ziet, daar zit je dan ineens midden in.”
20 minuten om te evacueren
Na een heel kort nachtje lijkt vrijdagochtend het ergste gevaar geweken. “We hadden het gevoel dat we weer rustig konden adem halen en wilden eigenlijk even gaan fietsen.” Plots wordt er begin van de middag groot alarm geslagen: er is een gat ontstaan in de dijk van het Julianakanaal en ze moeten acuut evacueren. Ilse en Kasper krijgen te horen dat ze twintig minuten hebben om weg te komen. “We hadden gelukkig twee medewerkers, en 1 vrijwilliger om de bewoners in veiligheid te brengen. Ik ben gaan rijden met de kinderen en de honden en die heb ik halverwege de berg aan een vriendin gegeven. Een vrijwilligster had drie bewoners meegenomen dus daar ben ik gaan kijken. De bewoners wilden mij troosten dus dat was heel lief en die waren gelukkig oké. De andere begeleiders hadden de andere drie bewoners en de kat meegenomen. Wij waren echt bang dat we een enorme stroom water over ons heen zouden krijgen. En niet alle bewoners kunnen zwemmen, het was doodeng.”
Gelukkig bleef de boel droog
De bewoners worden allemaal opgehaald door hun familie. Ilse en Kasper slapen die nacht met hun kinderen elders. Ilse heeft ‘s avonds nog contact met bewoners om uit te leggen waarom ze zo kortaf waren. “Samen heb ik met een bewoonster nog tien minuten aan de telefoon gehuild. Het was ergens ook heel mooi.” Zaterdagochtend komt het verlossende bericht, het is weer veilig! “Het leger heeft het gat heel snel gedicht en wij hebben geluk gehad omdat ons gebied droog is gebleven. Ilse en Kasper zijn trots op de bewoners dat ze het zo goed hebben gedaan. Op zondag zijn bijna alle bewoners weer teruggebracht door hun familie naar het Thomashuis. “We hebben met zijn allen frietjes gegeten. Je moet er toch maar iets van maken.”
Wel meer dan 100 berichtjes
Ilse heeft het afgelopen weekend ontzettend veel steun ervaren. “Ik denk dat we enkele honderden berichtjes hebben gehad. Ik wil een heel groot compliment geven aan het team van De Drie Notenboomen en onze ondernemerscoach Wouter. Die was alles gaan regelen op de achtergrond. Zo werden er bijvoorbeeld samen met Vestia schoonmaakploegen paraat gezet en slaaplekken geregeld bij andere Thomashuizen. Het was zo’n fijn gevoel dat je het los kon laten en kon focussen op wat hier gaande was.”
Met de bewoners gaat het gelukkig naar omstandigheden goed. “We hebben het uitbreid besproken met de bewoners; dat we hier nog verdrietig of boos over mogen zijn, dat we het een plekje moeten geven, want het is niet niets wat wij hebben meegemaakt.”
