Een Thomashuis is een kleinschalige woonvoorziening voor mensen met een verstandelijke beperking. In ieder Thomashuis wonen 9 bewoners, die ieder eigen behoeften hebben en persoonlijke zorg en aandacht krijgen. Wat een Thomashuis zo speciaal maakt, is dat de bewoners samen met de verantwoordelijke zorgverleners in één huis wonen. Even relaxen in de tuin, samen tv kijken of gezellig bijkletsen; wonen in een Thomashuis lijkt in vele opzichten op het leven in een groot gezin.

Bijna vijf jaar geleden verhuisde Ramon (22 jaar) naar Thomashuis Apeldoorn. Ook zorgondernemers Mette Brouwer en Dennis Boesveld werken en wonen daar, samen met hun zoon Rens. Ramon is daar helemaal op zijn plek en is met sprongen vooruit gegaan sinds zijn intrek. Ook het leven van zijn moeder Bianca, werkzaam in het speciaal onderwijs, is in rustiger vaarwater gekomen. “Mijn zoon is enorm veranderd. De vaste gezichten van de twee zorgondernemers en het eindeloze geduld hebben hem goed gedaan. Hij is zoveel rustiger geworden”, vertelt Bianca.

Ramon is geboren met een ernstige verstandelijke beperking. Op zijn dertiende was hij thuis helaas niet meer te handhaven. “De hormonen speelden op en hij ging regelmatig uit zijn plaat”, vertelt zijn moeder. Ze hakte met pijn in haar hart de knoop door. Het was beter voor het hele gezin en voor Ramon zelf als hij in een instelling ging wonen. Na verloop van tijd bleek de instelling toch niet wat het gezin zocht. “Het was een groot log bureaucratisch monster.”

De bewoners zijn erg betrokken

Bianca en haar ex-man gingen op zoek naar een nieuwe woonplek voor Ramon. Vlak voor zijn 18e verjaardag kwam een plaats/kamer vrij in Thomashuis Apeldoorn. Samen met haar ex-man ging Bianca langs om kennis te maken met de zorgondernemers. “Wij waren helemaal overdonderd, het zag er prachtig uit en alles was zo goed verzorgd!”

Gelukkig was er ook een klik tussen Ramon en de bewoners. Al snel woonde hij samen met acht nieuwe huisgenoten. Bianca: “De bewoners zijn erg betrokken en lief voor elkaar. Ze brengen veel tijd samen door in de gemeenschappelijke woonkamer.” Op woensdag gaat Ramon niet naar zijn dagbesteding. Dan gaan de huisgenoten namelijk samen op pad: naar het dolfinarium, spelletjes doen, wandelen en vaak gezellig zwemmen – daar geniet Ramon enorm van.

“Het Thomashuis biedt mij rust en vertrouwen”

Bianca vindt het ontzettend prettig dat de lijntjes zo kort zijn en dat ze altijd wordt betrokken bij de zorg voor haar zoon. “In de instelling was ik was continu ‘de vervelende moeder die aan de bel trok’. Dat is in een Thomashuis zo anders.” Als Ramon een heftige epileptische aanval heeft, zijn de medewerkers er onmiddellijk bij. Na zo’n aanval gaat Bianca voor haar eigen gemoedsrust graag even langs. “Maar dan ligt hij al heerlijk in zijn bed. Ik weet dat Ramon in goede handen is. Dat gevoel van vertrouwen geeft zoveel rust. Een plekje in een Thomashuis: dat gun ik iedereen!”