Foto: Paul en Ans (links) tijdens de overdracht van hun Thomashuis aan Robert en Wendy (rechts)
Paul van den Heuvel en Ans van Zijl hebben Thomashuis Warmenhuizen vanaf de grond opgebouwd. Wegens gezondheidsredenen heeft het stel hun huis begin september overgedragen aan hun opvolgers. “We hebben het met veel liefde gedaan”, schrijven Paul en Ans. In hun afscheidsblog blikken ze terug op een bijzonder decennia vol leerzame en ontroerende momenten.
“Vrienden van ons zijn in 2003 een Thomashuis begonnen. Het duurde nog 4 jaar tot wij ook zo ver waren om de sprong te maken. We voerden gesprekken bij De Drie Notenboomen en na goedkeuring startte de weg die we waren ingeslagen voor het ‘echie’.
Warm welkom in Warmenhuizen
In 2007 werd de boerderij aan de Dorpsstraat in Warmenhuizen aangekocht door Vestia. Helaas duurde de verbouwing nog een hele tijd. Wij gingen regelmatig buurten in Warmenhuizen en waren erg gecharmeerd van het dorp en haar bewoners. Eindelijk: 17 mei 2010 kregen we de sleutel. We werden door de buren al verwelkomt met cake en bloemen.
Andere inzichten voor het beste resultaat
We wilden de groep zorgvuldig samenstellen. De eerste 3 bewoners verwelkomden we in juni 2010. In maart 2011 waren we compleet: 8 bewoners woonden met ons samen. Het eerste jaar hadden we nog geen medewerkers. Ons team hebben we vanaf 2011 langzaamaan om ons heen verzameld. Heel bijzonder is dat er tot nu toe nooit meer iemand is vertrokken naar een andere baan. Daar zijn we blij mee, want voor bewoners is het belangrijk dat er niet teveel peroneelswisselingen zijn.
Met het team bleven we in gesprek over wat het beste voor de bewoners is en wat haalbaar is. Juist hun andere inzichten zorgden voor verschilende manieren van kijken en denken. Het gaf zeker ook discussies, maar meestal met het beste resultaat.
‘Ik hou van jou’
Wat kun je veel leren van onze bewoners. Dat kleine attenties een grote impact hebben en dat je voelsprieten belangrijk zijn. Tevens dat je bewust blijft van jouw gedrag op de ander. Al 40 jaar hoor ik regelmatig “ ïk hou van jou”. Wie kan dat nog meer zeggen als dit je welkom is wanneer je op je werk komt?
“Wat kun je veel leren van onze bewoners”
Wanneer je met onze bewoners erop uit gaat – bijvoorbeeld naar het strand of poppentheather -gebeurt er altijd iets speciaals. Een grappig gesprek of een dansje midden op straat. Daarbij blijf je zelf allert op wat je om je heen ziet gebeuren. De knopjes aan de bomen, een grappige etalage of een hilarisch gesprek.
Hele buurt leeft mee
Binnen het Thomashuis zijn er veel verrassende gesprekken geweest met ontroerende momenten. Natuurlijk met name de ziekte van Paul en Mirjam. Dat waren moeilijke gesprekken, maar juist de reactie van onze bewoners gaf ook weer kracht. Ook onderwerpen zoals waar je vroeger mee speelde of wat voor beroep zou je willen als je kon kiezen, gaven verrassende antwoorden. De feesten die we samen maakten met muziek, dans, playbacken of optredens in huis waren ook speciaal. Zo heerlijk om die stralende koppies te zien.
“De vlag in de straat hing uit als we van bewonersvakantie terugkwamen”
Alle jaren dat we in het Thomashuis woonden, leefden de buren mee. De vlag ging in de hele straat uit als we een feest hadden. Zelfs als we van bewonersvakantie of zelf terugkwamen van vakantie. Warmenhuizen is een levendig dorp, waar wij als Thomashuis bewoners volop aan meededen. Bij een optreden van de plaatselijke harmonie werd al gezegd “het is altijd feest als het Thomashuis is geweest”. Een leuker compliment kan je niet krijgen. De prinsen carnaval en Sinterklaas kwamen spontaan bij ons op visite.
Goed besluit
Zijn er ook vervelende dingen gebeurd? Ja natuurlijk. In 2010 is Harry overleden. Hij woonde nog maar een paar maanden in ons huis. Mariska, Esther en Patrick zijn verhuisd, maar daar waren goede redenen voor en dan is het goed. Pauls ziekte heeft er 6 jaar geleden voor gezorgd dat ik twijfelde om door te gaan. Alle scenarios hebben door mijn hoofd gespeeld. Achteraf ben ik blij dat ik toen het besluit heb genomen om nog een tijdje te blijven.
“Voor de bewoners ging de overname soepel”
Maar nu na ruim 10 jaar stoppen wij met ons Thomashuis. In april 2019 zijn we in gesprek gegaan met Robert en Wendy. Nadat zij ook de gesprekken bij De Drie Notenboomen hadden doorlopen, konden we meer vertellen over ons Thomashuis. We spraken af dat Wendy in mei 2020 in vaste dienst zou komen, zodat we alle tijd hadden om in te werken en kennis te maken met medewerkers en familie. Dat is een goed besluit geweest. Voor de bewoners ging de overname daardoor soepel en konden zij hun vragen aan ons, maar ook aan Wendy en Robert stellen. We laten dan ook met een gerust hart de bewoners achter onder hun hoede.
Robert en Wendy met hun twee zonen.
Afscheid nemen
Het plan was om op 17 mei 2020 een groot feest te geven ter ere van het 10 jarig bestaan van ons huis. Het was de bedoeling om tijdens dit feest ook stil te staan bij de afgelopen 10 jaar en onze opvolgers voor te stellen. Helaas kon dit door corona niet doorgaan. We hebben met de medewerkers en de bewoners een gezellige middag georganiseerd met hapjes, drankjes, voor iedereen een cadeautje en als verrassing een dagje uit naar de dierentuin later in die week.
“We hebben familie een brief geschreven hoe het voor ons was om voor hun familielid te zorgen”
Voor de familie was het niet mogelijk om een afscheidsfeestje te organiseren. We hebben de families en vrijwilligers een brief geschreven hoe het voor ons geweest is om voor hun familielid te zorgen, maar ook om te bedanken dat ze de zorg aan ons toevertrouwden. Loslaten is namelijk niet makkelijk, maar we hebben gezien dat anders vasthouden ook mogelijk is.
Nooit anders gewild
31 augustus hebben we officieel de verkoopovereenkomst getekend. We hebben intensieve, maar prachtige jaren gehad. We hebben het met veel liefde gedaan, maar nu is het goed dat anderen het voortzetten. Na 40 jaar werkzaam te zijn geweest in de verstandelijk gehandicaptenzorg, kan ik zeggen dat ik nooit een ander beroep had willen hebben.”