Er was eens...
Ad en Helma Huijsmans zijn sinds 2016 de trotse zorgondernemers van Thomashuis Oudenbosch. Voorafgaand aan hun start liepen zij een halfjaar stage bij José Nugteren, zorgondernemer van Thomashuis Klundert. Zo kwamen hun kinderen regelmatig met elkaar in aanraking en bij elkaar over de vloer. Rachelle, de dochter van José, vond Stijn, de zoon van Ad en Helma, meteen leuk. Ze ontmoetten elkaar voor het eerst in 2015. Rachelle was toen 15, Stijn 16. Toen Ad en Helma eenmaal in Oudenbosch begonnen, zagen de twee elkaar zelden. Af en toe kwamen ze elkaar tegen bij gezamenlijke uitjes van Thomashuis-ondernemers, zoals tijdens een dag in de dierentuin. Rachelle en Stijn lachen er nu om: ‘De sfeer was soms wat ongemakkelijk, haha.’
Van babyfoon tot eerste date
Jaren later bracht een onverwachte gebeurtenis hen weer samen. Een bewoonster van Thomashuis Oudenbosch kreeg een herseninfarct. Gelukkig liep het goed af. De bewoonster woont nog steeds in het Thomashuis. Om haar in die periode ’s nachts te monitoren, mochten Ad en Helma een babyfoon lenen van José.
José zei: ‘We komen deze langsbrengen na de afstudeerborrel van Rachelle. Dan zijn we in de buurt.’ Rachelle verscheen die avond in galajurk bij de voordeur van Thomashuis Oudenbosch. Stijn herinnert zich die dag nog precies. Glunderend vertelt hij: ‘Ik vond haar opeens wel heel interessant. Prachtig was ze!’
Rachelle glimlacht: ‘We wisselden een blik uit, en toen was het raak.’ José en Rachelle kwamen even binnen, maar Stijn vluchtte naar de wc. Daar probeerde hij haar te vinden via social media. ‘Toen ik terugkwam, was ze alweer weg. Rachelle dacht vast dat ik geen interesse had. Ik vroeg mijn vader naderhand meteen: ‘Hoe heet zij precies?’ en zo vond ik haar alsnog online.’
De eerste afspraakjes volgden snel. ‘Stijn ging mee naar de Sligro om inkopen te doen voor mijn feestje,’ vertelt Rachelle. ‘Onze eerste date was dus eigenlijk bij een groothandel,’ vervolgt ze lachend.
Volgens Stijn hadden hun ouders al lang door dat er wat speelde: ‘Helma en José grapten via WhatsApp over ‘die kinderen van ons’. Ze vonden het heel leuk. Rachelle en ik zijn beiden heel blij met zulke goede en lieve schoonouders.’
Een aanzoek op grote hoogte
Na een tijd samenwonen volgde in juli 2024 het huwelijksaanzoek. Rachelle straalt: ‘Op het topje van de Sint-Pieter in Rome ging hij op één knie.’
Ze vertellen: ‘In eerste instantie wilden we het huwelijk klein houden, vooral Stijn. Maar gaandeweg groeide het enthousiasme bij onszelf en onze omgeving. We besloten ’s ochtends in het klein te trouwen en ’s avonds een feest voor familie en vrienden te geven. De middag reserveerden we voor het Thomashuis, dat stond meteen vast. De bewoners zijn een verlengstuk van onze familie.’
Rachelle: ‘Vanaf dag één sinds we samen zijn, liep Stijn ons Thomashuis binnen alsof het de normaalste zaak van de wereld was.’
Zorg als tweede natuur
Rachelle: ‘Na de middelbare school startte ik een zorgopleiding, maar ik stapte later over naar de Cruyff Academie. Toch bleef de zorg trekken. Na mijn afstuderen werkte ik een jaar fulltime in Thomashuis Klundert. Dat maakte de band met bewoners nog sterker.’
Stijn vult aan: ‘Ik heb nooit in loondienst in het Thomashuis gewerkt, maar ik woonde er jarenlang en hielp waar nodig. Binnen een paar weken voelde ik de bewoners al als broertjes en zusjes.’
Rachelle: ‘Zorg leer je niet uit een boek, het zit in je of je ontwikkelt het gaandeweg. Voor ons voelt het vanzelfsprekend om bewoners altijd bij ons leven te betrekken.’
Stijn: ‘Het was altijd mijn wens dat mijn vriendin zich thuis zou voelen in het Thomashuis. Voor ons was dat vanzelfsprekend, want we kennen allebei de dynamiek. Uiteindelijk heb ik in twee Thomashuizen gewoond, omdat ik naast mijn jaren in Oudenbosch ook heel vaak bij Rachelle was toen zij in Klundert woonde. Daardoor voelde ik me daar ook thuis en is de band extra sterk. Ik heb achttien extra familieleden: negen in Oudenbosch en negen in Klundert!’
Een bruiloft vol verbondenheid
Op 20 augustus 2025 brak de grote dag aan: de bruiloft. Rachelle vertelt lachend: ‘Ik begon natuurlijk eerder met opmaken en aankleden dan Stijn.’ Na de ceremonie in het gemeentehuis en een intieme lunch volgde de middag waar ze het meest naar hadden uitgekeken: het trouwfeest in Thomashuis Klundert. ‘Het voelde als een groot verjaardagsfeest, maar dan in vol ornaat,’ zegt Rachelle. ‘De bewoners vonden het geweldig. Ze noemden me “de prinses met de mooie jurk”.’
De tuin was prachtig versierd met slingers, bloemen, ballonnen, houten harten en kaarsjes. De avond ervoor waren stoelen, tenten en tafels klaargezet. Bewoners hadden maandenlang geknutseld: bloemstukjes, vlaggetjes en zelfs een creatief gastenboek vol tekeningen en persoonlijke werkjes. Ook schreven ze een eigen lied dat ze allemaal uit hun hoofd kenden.
‘Toen we aankwamen zat iedereen al te wachten. De bewoners leefden er al een halfjaar naartoe. Dat was zó bijzonder,’ vertelt Stijn.
Een oud-bewoner van Thomashuis Klundert, die jaren eerder was verhuisd en dol is op DJ’en, verzorgde de muziek. ‘Hij draaide zelfs Nederlandse klassiekers. Voor de bewoners én ons was dat geweldig.’
Emotionele hoogtepunten
Rachelle vertelt: ‘Het lied dat de bewoners hadden geschreven ontroerde me. Net als het gastenboek. Je ziet hoeveel tijd, moeite en liefde erin zat. Voor ons was dit dé grote dag, maar voor hen misschien nog wel meer.’
Stijn knikt: ‘Hun enthousiasme en hoe ze ernaartoe leefden, dat was mijn hoogtepunt. Alles was goed, zolang de bewoners het maar leuk vonden.’ De sfeer in de tuin was ongedwongen. ‘Iedereen mocht komen zoals hij of zij is. Dat stond ook letterlijk in de uitnodiging. En dat was voelbaar: bewoners stonden dansend in de tuin en genoten volop.’
Ook de ouders van bewoners reageerden bijzonder positief. ‘Sommigen waren verbaasd dat ze zo dichtbij mochten zijn tijdens onze dag. Maar voor ons was dat logisch. Zij laten hun kinderen al jaren zo dichtbij ons komen, dat vertrouwen is heel waardevol.’
Twee huizen, één familie
De liefde van Rachelle en Stijn bracht de Thomashuizen Oudenbosch en Klundert dichter bij elkaar. Bewoners kenden elkaar al via gezamenlijke activiteiten, maar nu groeide de band verder. Sommige bewoners zaten vroeger samen op school of bij Helma, die vroeger juf was, in de klas. Voor hen blijft ze ‘Juf Helma’. ‘Het voelde alsof twee families samenkwamen,’ vertelt Rachelle.
Een nieuw begin: de huwelijksbaby
Voor het feest maakte het stel groot nieuws bekend: Rachelle is zwanger. Het geslacht werd onthuld tijdens de bruiloft. ‘Het wordt een meisje,’ stralen ze. De middag verliep ontspannen. ‘We waren zenuwachtig voor de huwelijksdag, maar niet voor dit moment,’ zegt Rachelle. ‘De bewoners kennen ons door en door en andersom. Het voelde ontzettend vertrouwd.’
Een dochter met achttien speelkameraadjes
De komst van hun dochter komt steeds dichterbij en leeft nu al bij de bewoners. Rachelle vertelt ontroerd: ‘Michelle, een bewoonster van Thomashuis Klundert, aaide laatst over mijn buik toen de baby schopte. Ze zei: ‘Tante Mies houdt van jou.’ Dan smelt je toch?!’
Voor het stel is het vanzelfsprekend dat hun dochter straks opgroeit met het Thomashuis. ‘Voor haar wordt het normaal dat bewoners mee gaan om haar uit school te halen of met haar een spelletje doen. Ze krijgt er achttien speelkameraadjes bij,’ zegt Stijn.
De zwangerschap bracht veel teweeg. ‘We maakten het bekend met cupcakes met een foto van de echo. Na een kwartier had iedereen het door,’ lacht Rachelle. ‘Elke bewoner beleeft het op zijn eigen manier. Sommigen horen het hartje kloppen, anderen voelen de baby schoppen. Voor een bewoner met een visuele beperking is dat extra bijzonder: zo ervaart ook hij dit nieuwe leven. Maar wat voor iedereen geldt: dit kindje is vanaf het begin geliefd. De bewoners vragen er heel vaak naar. We kunnen niet wachten tot ze er is. Op naar nog vele mooie herinneringen!’
En zo eindigt dit sprookje niet, maar begint er een nieuw hoofdstuk. Want Rachelle, Stijn en hun kleine prinses zullen omringd door hun Thomashuis-familie ongetwijfeld nog vele avonturen beleven…
En ze leefden nog lang en gelukkig.
Foto's: amberalofsen fotografie.