Een zo gewoon mogelijk leven. Daar staat Thomashuis Zwijndrecht voor. “We leven met elkaar als in een groot gezin. Iedereen is zoals hij is en mag er zijn”, vertellen Wim Karel en Elvira Willemstein. De dagen variëren enorm. Van een rustig avondje op de bank hangen tot een vakantie naar Italië en veel daartussenin. Maar na 10 prachtjaren gaan Wim en Elvira het ondernemersstokje overdragen. De zoektocht naar hun opvolgers is geopend.
Voordat het stel hun eigen Thomashuis start, zijn Wim en Elvira 20 jaar werkzaam in de gehandicaptenzorg. Wim vooral in woonvormen en de grote instellingen, Elvira in de werksetting op de dagbesteding en als jobcoach. Beide zien de aandacht voor het individu afnemen en de administratie groeien. Via Elvira’s vader wordt het stel op het Thomashuis getipt. “Wij twijfelden geen moment. Het voordeel van een eigen Thomashuis is dat je zelfstandig beslist, maar dankzij het franchiseconcept altijd een vraagbaak hebt.”
Met de paplepel ingegoten
Het stel meldt zich aan als zorgondernemer. Nadat een oude boerderij nieuw leven is ingeblazen, openen Wim en Elvira eind 2009 Thomashuis Zwijndrecht. Hun kinderen Boyd en Lenn zijn op dat moment 4 en 1 jaar oud. “De jongens zijn met het Thomashuis opgegroeid. De jongste heeft met elke bewoner op zijn ontwikkelniveau een vriendschap opgebouwd. Dat was bijzonder om te zien.”
‘Net als in een huwelijk is het geven en nemen’
De afgelopen 10 jaar zijn menig schoolvriendjes over de vloer in het Thomashuis gekomen. Hoe het ouderschap te combineren is met een eigen Thomashuis? “Wij zijn altijd in de buurt, waardoor de jongens nooit naar de opvang gaan. In het Thomashuis hebben ze ook altijd wel iemand om mee te spelen, maar ze kunnen ook altijd naar ons eigen huis.” Voor Wim en Elvira, die elkaar ooit op de werkvloer hebben leren kennen, verliep de samenwerking als vanzelfsprekend. “Het is geven en nemen, net als in een huwelijk. Je vult elkaar aan.”
Zorgvisie waargemaakt
Momenteel wonen er in Thomashuis Zwijndrecht 7 bewoners tussen de twintig en zestig jaar oud. Samen vormen ze een gemêleerde groep. “De één zit liever wat vaker op zijn kamer, de ander liever in de woonkamer om samen achter de Wii te dansen. Weer een volgende houdt van verven. Het kan, en nog belangrijker: het mag allemaal bij ons.” Gewoon zo veel mogelijk als thuis dus. “Waar wij onze kinderen zonder plannen en doelen opvoeden, is dat ook het uitgangspunt in de begeleiding van onze bewoners. We prijzen onszelf gelukkig dat we kunnen waarmaken waar we voor staan in de zorg.”
Samen hebben de bewoners het goed met elkaar. “Dat groepsgevoel is in coronatijd toegenomen nu ze thuis met elkaar samenwerken”, vertellen Wim en Elvira. Insteek van het koppel is om met elke bewoner de relatie aan te gaan en daarvanuit begeleiding te bieden. “Wat het uniek maakt, is dat je niet alleen nauw contact hebt met bewoners, maar ook met ouders en verwanten. En waar bewoners groeien, zie je ook dat ouders groeien.”
Leerzame reis
Dat Wim en Elvira na 10 jaar hun Thomashuis willen overdragen, geeft ze tegelijkertijd een beetje buikpijn. “We hebben zulke mooie momenten beleefd samen.” Een van die hoogtepunten zijn de vakanties naar Italië, Disneyland en Frankrijk. “Daar hadden we geen ellenlang draaiboek voor nodig. We pakten gewoon onze spullen en gingen we op reis.” De vakanties verlopen zoals ieder ander mens vakantie zou vieren: “We overleggen ’s ochtends wat we willen zien en gaan dan op pad. Halverwege onze vakantie in Frankrijk zijn we door slecht weer zelfs een keer op de bonnefooi naar de andere kant van het land gereden. Daar hebben we allemaal van genoten.”
Naast de leuke uitstapjes en het dagelijkse leven, is het ondernemerschap voor Wim en Elvira een leerzame reis geweest. “Je doet waardevolle contacten op. Ondanks de kleinschalige setting, is geen dag hetzelfde. Je blijft geprikkeld.” De rol als ondernemer was nieuw voor het stel. “Denk aan leidinggeven en de boekhouding. Maar ook je zicht: als medewerker zie je de zorg gefragmenteerd. Door de betrokkenheid van het ondernemerschap heb je een helicopterview en zie je het belang van de groep én het individu.”
Zoektocht gestart naar opvolgers
Contact met collega-ondernemers is er volop. “Het is fijn dat er altijd collega’s zijn om advies te vragen of dingen te bespreken. Dat kan met ondernemers in de regio, maar er is ook leuk contact met andere ondernemers in het land. Zo’n netwerk is bijzonder prettig.”
Het afscheid nemen van hun Thomashuis vindt het stel dubbel. Maar na 10 jaar en opgroeiende kinderen is het tijd voor iets anders. Daarom zoeken Wim en Elvira bevlogen opvolgers voor Thomashuis Zwijndrecht. Die stappen op een rijdende trein. “Belangrijk is dat onze opvolgers empathisch zijn, ruime ervaring in de zorg hebben, van een grapje houden en bovenal liefdevol grenzen kunnen stellen.”
Benieuwd naar de voordelen van het Thomashuis-ondernemerschap? Neem contact op met werving@dedrienotenboomen.nl. Meer informatie over Thomashuis Zwijndrecht vind je hier.
